وی افزود: «حمله عراق به کویت درسال 1991 و خارج شدن عراق از این کشور بعد از عملیات ائتلاف گسترده بین المللی موسوم به " طوفان صحرا" با رهبری واشنگتن و با مشارکت چند کشوراز جمله پاکستان، مصر و سوریه، صورت گرفت».

سردبیر بخش بین الملل دیلی تلگراف نوشت: «پس ازآن شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه ای را درباره عراق تصویب کرد و درآن از صدام خواست که همه سلاح های کشتار جمعی خود را نابود کند. بلافاصله پس ازاین درخواست، تیم بازرسان سازمان ملل برای تحقیق درباره میزان جدیت عراق در اجرای این قطعنامه، عازم عراق شدند».

بلر اظهار داشت: «در صورتی تعجیل عراق در اجرای این قطعنامه، سازمان ملل تأیید می کرد که این کشورهیچ نوع سلاح کشتارجمعی دراختیار ندارد و درنتیجه، لغو تحریم های اقتصادی علیه این کشور الزامی می شد ولی این اتفاق نیافتاد، با وجود اینکه بازرسان سازمان ملل با چشم های خود نابودی مقادیر زیادی از سلاح های شیمیایی و بیولوژیک را دیده بودند».

وی درادامه گفت: «همواره میان آمارهای سلاح های کشتارجمعی نابود شده توسط بازرسان سازمان ملل با میزان واقعی سلاح های نابود شده از سوی صدام اختلاف وجود داشت، یعنی میزان تسلیحاتی که صدام نابود کرده بود، بسیار بیش از مقداری بود که رسما به سازمان ملل اعلام می شد. درنتیجه سازمان ملل بیانیه ای را با این مضمون که عراق تمام تسلیحات کشتار جمعی خود را نابود کرده است، صادر نکرد».

بلر تصریح کرد: «رژیم عراق زمانی که بازرسان سازمان ملل مشغول نابود کردن بخشی از سلاح های کشتار جمعی این کشور بودند، مخفیانه و به دور از چشمان بازرسان، حجم بسیار بیشتری از این سلاح ها را نابود می کرد ولی اعلام نکردن آن از سوی صدام، همه چیز را خراب کرد».

در سال 2003، آمریکا و ائتلاف همراه آن به بهانه وجود سلاح های کشتار جمعی در عراق به این کشور حمله کردند اما بعدها روشن شد که در زمان حملۀ آمریکا، هیچ سلاح کشتار جمعی در عراق نبوده است.